معمولاَ اصطلاح سختی به خاصیت اجسام در مقابل نفوذ جسم دیگری به سطح آنها و میزان مقاومت و نفوذپذیری آنها اطلاق می شود.
رایج ترین آزمایش سختی، مشتمل بر حرکت یک جسم نفوذ کننده و یا فرو رونده بداخل جسم مورد آزمایش و ثبت نیروی لازم برای این کار و یا اندازه گیری مقدار فرو رفتگی در برابر یک نیروی معین می باشد، که این ازمایش، آزمایش سختی فرو روندگی نامیده می شود.

اصول سختی سنجی بر پایه اندازه گیری مقاومت جسم در مقابل فرو رفتگی است که اساس و مبنای دستگاههای اندازه گیری مختلف می باشد. ابزار فرو رونده، در جسم، در آزمون سخت سنجی ممکن است به صورت ساچمه، مخروط ناقص، یک سطح و یا هرم باشد که معمولا از فولاد سخت یا الماس ساخته شده و تحت یک نیروی ایستا (استاتیک) بکار برده می شود.

امروزه از روش های مختلف سختی سنجی به منظور اندازه گیری میزان سختی فلزات به ویژه پس از سخت کاری و عملیات حرارتی استفاده می شود. اساس کار دستگاه های سختی سنجی شامل ایجاد نقطه اثر بر سطح فلز و بررسی آن می باشد مهمترین روش های سختی سنجی عبارتند از:

- روش برینل

- روش ویکرز

- روش راکول

آزمايشگاه سختی سنجی

آزمون سختی سنجی فلزات بر اساس واحد های ویکرز و راکول به شرح ذیل قابل انجام می باشد:

-  سختی سنجي به روش ويكرز:

دستگاه سختي سنج اتوماتيك ساخت کمپانی Zwick/Roellآلمان كه مجهز به نرم افزارTest Expert بوده و قابليت تست (HV0.5 تا HV10)مواد فلزي بر اساس واحد ويكرز را دارا مي باشد .

- سختي سنجي به روش راكول :

اين روش براي اندازه گيري مقادير سختي بر اساس واحد راكول(Rockwell B, Rockwell C )    مي باشد .دستگاه مورد نظر ساخت کمپانی FIE بوده و فرآيند انجام آزمون را در كوتاهترين زمان ممكن ميسر مي سازد.